παρθεία

ἡ, Α

λ. που χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να δηλωθεί ότι η παρθενία είναι ιδιότητα σχεδόν θεϊκή.

[ΕΤΥΜΟΛ. Πλαστή λ. κατά το παρθενία προκειμένου να επισημανθεί η θεία υπόσταση τής παρθενίας].